گاه گاهی دل من می گیرد، بیشتر وقت غروب؛

آن زمانی که خدا، نیز پر از تنهایی ست؛

و اذان در پیش است، من وضو خواهم ساخت؛

از خدا خواهم خواست، که تو تنها نشوی؛

و دلت، پر زِ خوشی های دمادم باشد ...